Stranger Things i Dark — Netflixovo ulaganje u nostalgiju i strah

Kada se naizgled iznenada pojavio u ljeto 2016., Stranger Things je polako sticao naklonost publike i od male fan baze porasla u kultni, globalni fenomen. Pojavili su se brojni memeovi, parodije, fan artovi i slično, i publika je nestrpljivo iščekivala nove fantastične avanture tinejdžera iz Hawkinsa, Indiane. Samim tim, i očekivanja od druge sezone su bila velika, i s odmakom od nekoliko mjeseci od gledanja – može se reći da su ispunjena.

Druga sezona počinje dosta sporo, ali s obzirom da već poznajemo ove likove to nije problem. Nakon Willovog povratka iz Upside-Down sveta, on, njegova majka Joyce, brat Jonathan i prijatelji Mike, Dustin i Lucas se privikavaju na normalan život. Naravno, normalno je relativan pojam sada kad znaju za postojanje drugih dimenzija i čudovišta odatle, a takođe veruju i da je njihova nova prijateljica sa moćima Eleven mrtva. Najveći fokus ove sezone jeste na Willu, koga i dalje muče vizije; Mikeu, koji se zaljubio u El i pati zbog gubitka; i Eleven, koja je naravno preživela okršaj s demigorgonom na kraju prve sezone. Eleven se krije u kolibi šefa policije Hoppera, i njihov odnos je jedna od najboljih priča ove sezone.

Jedan od najvećih uspeha ove serije jeste kasting, i deca glumci su još bolji u novoj sezoni kada su sazreli, kao i njihovi likovi. Millie Bobby Brown je odlična kao Eleven, i nekada bez ijedne izgovorene reči dijaloga kroz facijalne ekspesije iskazuje sve emocije kroz koje Eleven prolazi. Finn Wolfhard kao Mike je tužan zbog gubitka Eleven i to pokazuje kroz bes, a sjajan je i Noah Schnapp kao Will, kojeg nismo puno viđali u prvoj sezoni, ali ovde se bori sa traumom nakon vraćanja u život. Gaten Matarazzo kao komični Dustin ove sezone ima više prostora za svoj lik, kao i Joe Kerry, koji je u prvoj sezoni bio iritantan kao popularni, školski siledžija Steve, koji se ovde razvio u jednog od najboljih likova.

Tvorci serije, braća Duffer, ne kriju da Stranger Things nije naročito originalan, već da crpi inspiraciju iz blockbustera 80-ih, poput E.T.-a, Indiane Jonesa, Poltergeista, Ghostbustersa, i slično. Ali upravo ta nostalgija za vremenom kada su filmovi mogli da probude maštu i uzbuđenje je plus za ovu seriju. Jedina zamerka za drugu sezonu jeste to što su određeni likovi dosta razdvojeni tokom sezone, pa deluje da je radnja spora, ali s druge strane, likovi i misterija su dosta razređeniji, što je i cilj nastavaka.

Nešto više od mjesec dana nakon druge sezone Stranger Things, Netflix nam je pripremio i nemačku seriju Dark, koja se nakon promotivnih materijala i trailera nametala kao “mračniji Stranger Things“. Sličnosti ima – tu je određeni deo priče smešten u osamdesete godine prošlog stoljeća, mali gradić, natprirodna misterija i likovi tinejdžera; ali nakon gledanja može se reći da Dark više nalikuje Twin Peaksu. Sama radnja je izuzetno komplikovana i prati nekoliko vremenskih linija – smeštenih u 2019., 1986. i 1953. Likova je mnogo, jer ćemo ih pratiti u različitim vremenima, pa likove koje znamo kao odrasle u 2019, vidimo kao tinejdžere 1986., itd. Mlađi i stariji glumci, koji tumače iste likove, neverovatno liče jedni na druge, pa ćete se nakon prvobitnog upoznavanja ko je ko, lako snalaziti.

Priča počinje u malom gradiću Winden 2019. kada se Michael, otac tinejdžera Jonasa obesi. Michael ostavlja poruku koja se može otvoriti tek 4. novembra u 22:13, ali je njegova majka, bivša medicinska sestra Ines, uzima i krije od ostatka porodice. Tog 4. novembra, Jonas se vraća u školu, i sa prijateljima Bartoszom, njegovom novom devojkom Marthom, i Mathinom braćom Magnusom i Mikkelom odlazi u šumu da nađe paket sa drogom jer je sitni diler droge iz škole Erik nestao, kako bi ga preprodali.

Pored njih, upoznajemo oca Marthe, Magnusa i Mikkela, policajca Ulricha, koji istražuje nestanak i ima aferu sa Jonasovom majkom Hannah. Ulricha Erikov nestanak podseća na sličan nestanak njegovog brata 1986. godine. Situacija se dodatno komplikuje kada u šumi i Ulrichov sin, a Marthin i Magnusov mlađi brat Mikkel nestane. Prva epizoda smeštena u 2019. deluje prilično komplikovano dok ne upoznamo sve likove, ali u drugoj koja prati istragu Mikkelovog nestanka situacija je već lakša. Od treće epizode u priču se ubacuje 1986. godina kada vidimo kako je nestao Ulrichov brat, a potom pratimo radnju iz 1953. godine i otkrivamo da nestanci dece u Windenu traju već decenijama.

Serija je puna preokreta, i Netflixov model izbacivanja cele sezone odjednom deluje odlično za seriju poput Dark, koja ima komplikovanu priču, gomilu likova i misteriju nakon čijeg ćete svakog rešenja morati da gledate sledeću epizodu, pri tom naletevši na nove tajne i još veću zagonetku. Taman kad mislite da ste shvatili odnose između likova i priču, dogodi se neki zaokret i za svaki odgovor dobijemo još nekoliko novih pitanja. U tom smislu, Dark je sličan seriji Lost smeštenom u gradiću nalik Twin Peaksu.

Nije spoiler reći da Dark počinje kao klasičan triler, i polako se razvija u SF. Sama atmosfera malog gradića, okruženog šumom i večito pod kišom, daje noir utisak, i stalni osećaj da nešto nije u redu. Dark može da deluje zastrašujuće u početku, jer je priča komplikovana a radnja pomalo spora, ali kada upoznate likove i ubacite se u seriju, bićete nagrađeni jednom od najvećih i najprijatnijih iznenađenja ove godine. Kao i Stranger Things, Dark je polako skupljao armiju fanova, i sa nestrpljenjenom možemo da očekujemo nove nastavke, jer je Netflix i zvanično obnovio seriju za drugu sezonu.